ดูจิต ดูใจ

จะเห็นได้นะคะ ว่าบรรบุรุษเรา ให้ความสนใจกับเรื่องของจิตของใจนี้มาก มากขนาดมองเห็นถึง "ลักษณะ" ที่แปรไปต่างๆของจิต ที่เป็นนามธรรมจับต้องไม่ได้ แต่รู้สึก รับรู้ได้นี้อย่างกว้างขวางและตรงตามจริงทีเดียว
อ้าวถ้าไม่เชื่อจะลองพิสูจนฺกันดูก็ได้ ว่าจริงตามที่คุณปู่คุณทวดเราพบเห็น และนำมาพูดให้เป็นมรดกของเราจริงไหม เริ่มจากตอนนี้เลยที่ลอง "แอบ"สังเกต คือให้ลองรู้สึกสบายๆ เข้าไปที่ใจตัวเองตอนที่อ่านบทความอยุ่ขณะนี้ว่าเป็นอย่างไร ส่วนใหญ่ก็มักจะอยู่ในภาวะปกติ ใจเป็นปกติ ธรรดากันนะค่ะ ขอให้จำสภาวะนี้ไว้ คราวนี้ขอให้ลองนึกถึงภาพเด็กๆ ในชุมชนแออัด สมมติว่า อยู่หน้าปากซอยบ้านที่คุณขับรถผ่านทุกวันแล้วกัน ไม่มีข้าวกิน ต้องรื้อค้นถังขยะ หาอะไรไปขายพอให้มีเศษเงินนำมาซื้อข้าวคลุกน้ำปลากินประทังชีวิต เสื้อผ้าขาดวิ่นดำด่างมอมแมม ขนาดบอกว่าผ้าเช็ดเท้าที่บ้านยังสะอาดกว่าก็ยังได้ เรื่อง เรียน เรื่องการแสวงหาความรู้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่มีโอกาสเข้าไปใช้ชีวิตสมวัยเหมือนเด็กๆทั่วๆไป นึกให้เห็นภาพชัดนะค่ะ ให้หน้าตาเขาเหมือนเด็กที่ชวนคุณเอ็นดู สงสาร แล้วลองมองย้อนมาในใจตัวเองเชื่อว่าคุณจะเห็นถึงความแตกต่างระหว่างครั้งนี้ กับครั้งแรกได้ไม่ยากเลย คือจากใจปกติ สบายๆ กลายเป็นใจที่มีน้ำหนัก มีขอบเขตขึ้นมา หากสังเกตุให้ดี อาจสัมผัสได้ถึงกระแสเศร้านี้เกิดขึ้นด้วยค่ะ